Kiedy w roku 1974 zaczynałem swoją przygodę z kynologią czułem, że to bardzo mocno wciąga i miałem rację.

     Na mojej kynologicznej drodze stawały takie rasy jak dog niemiecki, angielski cocer spaniel i dalmatyńczyki.  Miałem dużo szczęścia i tzw. oko co do wyboru psów. Ludzie od których pochodziły moje psy byli wybitnymi znawcami ras które hodowali i bardzo starannie dobierali materiał hodowlany.  Dbali również o to, aby szczenięta z ich hodowli trafiały w ręce ludzi, którzy będą je wystawiali.      Mój cocer spaniel pochodził z Angli i odnosił bardzo duże sukcesy wystawowe w kraju i za granicą, co wówczas nie bylo takim łatwym zadaniem ze względu na ograniczenia w podrózowaniu. Podobnie było z dalmatyńczykami, które towarzyszyły mi od roku 1983. Były to czasy kiedy na ringu stało jednocześnie dwadzieścia pięknych psów bądz suk.

     Jeżeli w takiej stawce wygrywała moja suka to emocje sięgały zenitu.  Życie jest jednak okrutne i kiedy została skradziona moja najbardziej utytułowana suka POLA Hinduska Dama mój kynologiczny świat się zawalił. Postanowiłem rozstać się z moim hobby i rzuciłem się w wir pracy zawodowej. Jednak moje myśli cały czas krążyły wokół psów.