Oryginalna w tej historii nie będę - jak większość zadożonych od dziecka marzyłam o dogu, pamiętam jak tłumaczyłam w domu - to wcale nie jest duży pies, zaledwie trochę większy od stołu mamo - niestety musiałam trochę poczekać, może i dobrze się stało bo miłość do tej rasy rosła razem ze mną. Pierwszą suczkę kupiłam w 1990 r. mając już swój kawałek miejsca na ziemi i tak zaczęła się moja prawdziwa przygoda z dogusiami, które od tamtej pory towarzyszą mojej rodzinie. Na dobre i na złe.